Ukweli dhidi ya uongo: Pakistan lazima ikubali ukweli usiofurahisha kuhusu vita vya 1971

UKWELI mchungu na historia iliyofichwa kwa makusudi juu ya Vita vya mwaka 1971 kati ya Pakistan na India vilivyosababisha kuzaliwa kwa Taifa la Bangladesh. Anaripoti Mwandishi Wetu … (endelea).

“Waingereza walitumia dini kama chombo cha kuwagawanya watu nchini India katika makundi,” anasema Profesa Navtej Purewal, Mshiriki wa Baraza la Utafiti wa Sanaa na Kibinadamu wa India.

“Kwa mfano, waliandaa orodha tofauti za wapiga kura Waislamu na Wahindu katika chaguzi za mitaa. Kulikuwa na viti vilivyotengwa kwa ajili ya wanasiasa Waislamu, na viti vilivyotengwa kwa ajili ya Wahindu. Dini ikawa hoja ya siasa.”

“Ilipoonekana uwezekano kwamba India itapata uhuru, anasema Dk. Gareth Price katika taasisi ya sera ya mambo ya nje ya Chatham House yenye makao yake makuu nchini Uingereza, “Wahindi wengi wa Kiislamu waliingiwa na wasiwasi kuhusu kuishi katika nchi inayotawaliwa na Wahindu wengi,” “Walidhani wangezidiwa,” anasema.

“Walianza kuunga mkono viongozi wa kisiasa ambao walifanya kampeni kwa ajili ya nchi tofauti ya Waislamu.”

Mohandas Gandhi na Jawaharlal Nehru, viongozi wa vuguvugu la uhuru wa Congress, walisema wanataka India iliyoungana ambayo inakumbatia imani zote.

Hata hivyo, Muhammad Ali Jinnah, kiongozi wa Jumuiya ya Waislamu wote wa India, alidai kugawanywa kwa maeneo hayo kama sehemu ya suluhu la uhuru.

“Ingechukua muda mrefu kufikia makubaliano kuhusu jinsi India iliyoungana ingefanya kazi,” anasema Dk. Price.

Mwandishi wa makala hii 2017, alitembelea baadhi ya kambi ambazo wengi kutoka katika jamii wanaendelea kuishi. Uchafuzi mbaya wa mazingira, mazingira finyu na hali mbaya ya kiuchumi, kijamii na kisiasa imesababisha maelfu ya watu kuathirika. Katika mahojiano ambayo nimefanya na wale wanaoendelea kuishi Bangladesh pamoja na wale ambao waliweza kuhamia Pakistani, vurugu, kiwewe na hasara bado inaonekana.

Hata hivyo, nchini Pakistani, mateso na unyanyasaji huu wa kweli hupitishwa, kupangwa upya na kushirikiwa bila kutambua ukubwa na athari za umwagaji damu unaoongozwa na serikali wa Wabengali.

Maumivu ya jamii moja yanapingwa dhidi ya mwingine, na kuongeza sababu za upande mmoja, ili kupunguza tu, kupunguza na mara nyingi kuhalalisha vurugu zinazoongozwa na serikali dhidi ya Wabengali.

Isitoshe, machungu na mateso ya jamii ya watu wanaozungumza Kiurdu pia yanakumbukwa bila ya kujihusisha na ukweli kwamba wengi wao wanaendelea kushikilia ahadi ya kurejeshwa nchini Pakistan.

Kama mmoja wa wakaaji wa kambi huko Dhaka aliniambia: “Ikiwa Pakistan haikututaka, kwa nini ilitudanganya miaka hii yote kwa ahadi za uwongo? Kwa miaka mingi, viongozi wa Pakistani walikuja na kutuambia tuwe na subira, kwamba wangepata suluhisho, walicheza na hisia zetu, maisha yetu. Wanatutendea kama wanyama katika mbuga ya wanyama. Wanakuja, wakatutazama na kuondoka.”

Ingawa filamu inadai kujitolea kwa “heshima na subira ya watu wasio na uraia wanaongoja kutambuliwa”, Kumbuka: Uamuzi wa Mahakama ya Juu wa Bangladesh wa 2008 ulitoa uraia kwa maelfu kadhaa, ingawa mchakato unakuja na mapungufu na vikwazo vyake, Khel Khel Mein. haionekani kuwa na nia ya kujihusisha na ukweli huu.

Badala yake, kama mazungumzo rasmi, hutumia vurugu hii ya kuchagua kubishana kwamba makosa yalifanywa na pande zote mbili, na kwa hiyo wote wawili wanaweza kuomba msamaha: Aik ghalti hoe, kisi se bhi, maang lete hain mafiyan donnoun kosa lilifanywa, yeyote aliyefanya, tuombe wote msamaha.

Filamu hiyo inauliza pande zote mbili kuomba msamaha lakini jukumu la Pakistan katika vita limefutwa kabisa, kama vile vurugu dhidi ya Wabengali. Kuomba msamaha kwa Pakistan basi kunaonekana kama sio lazima, kitendo rahisi, cha ukarimu na cha kujitolea ingawa haina chochote cha kuomba msamaha.

Anam Zakaria ndiye mwandishi wa vitabu vitatu, vikiwemo 1971: Historia ya Watu kutoka Bangladesh, Pakistan na India (Penguin Random House 2019). Kitabu hiki kinatolewa nchini Pakistani na Folio Books na sasa kinapatikana kwa kuagizwa mapema.